Chinezen en andere vervelia’s

Nog een halve dag Nusa Lembongan, deze was erg warm, veel zon, lekker strand weertje dus. We hebben daar gebruik van gemaakt op dream beach. De zee is hier overigens gewoon tegen het warme aan, perfect dus! We hebben ontzettend gelachen om de meiden die hier allemaal bezig waren met DE perfecte selfie! En als ze dan klaar zaten voor de shot overspoeld werden door een giga golf.. je snapt m.. haren nat.. bikini tot hun oksels.. gillen .. drama...machtig! In de middag zijn we nog even naar het zwembad gerold bij Komodo Garden en ben ik gaan timen hoelang Sven zijn adem onder water in kon houden. Het record was 2.38 minuten!  Ik verbaast.. hij ontzettend trots op zichzelf! Mannen en spelletjes.. 

Toen was het tijd om naar de boot te gaan. We werden in een busje vol Chinezen gestopt. 

Over Chinezen gesproken... Australiërs hebben we het over gehad, Balinezen ook.. de Chinezen zijn nu aan de beurt. Ik heb er al eens eerder wat in mijn blog van Thailand over verteld en dat ging vooral over hoe asociaal ze daar waren. Nou hier op Nusa Lembongan hebben wij te maken gehad met hordes Chinezen. Ik had daar van te voren al iets over gelezen maar het is extreem hier. Ze komen allemaal per boot voor 1 dag en laten zich dan overal eventjes afzetten om (natuurlijk) fotos te maken. Ik heb eens even goed opgelet en t valt op dat ze niet eens naar de omgeving kijken.. het gaat gewoon even om die selfie. Allemaal een selfiestick in hun handen.. allemaal met jurkjes aan alsof ze naar een bruiloft moeten.. allemaal een paraplu boven hun hoofd en echt allemaal houden ze zich vooral bezig met hun zelf en dat maakt de omgeving toch minder mooi als er 50 Chinezen op 1 rots staan waar jij net tegenaan kijkt.. ook hoorden we van de mensen die hier werken dat Chinezen niets brengen op dit eiland. Ze komen met een klein tasje, kopen niks, eten niks en gaan dan weer. We zijn er achter dat Chinezen niet ons volk is.. de vriendelijkheid straalt er ook niet vanaf. 

Maargoed we zaten dus in dat busje vol Chinezen, over die hobbelige weg naar de boot. Eenmaal zittend in de boot, zei ik zachtjes tegen Sven: “niks kwaad zeggen over Chinezen”. We keken achter ons en daar zaten 100 stuks Chinezen. 

Voetjes tegen de wand zodat we een beetje redelijk zaten en met volle verbazing zag ik... na 2 jaar even goed naar zijn voeten te hebben gekeken.. dat ik eindelijk iemand heb gevonden met raardere tenen dan mij! (Zelf vind hij van niet overigens)

Terug op Sanur zijn we op advies van een Nederlands stel die we tegen waren gekomen in Lembongan naar het zuidelijke stuk gegaan. Daar zou het leuker zijn qua omgeving. En inderdaad dit zag er leuk uit hier! We hebben een verblijf gezocht en kwamen bij Camboja homestay terecht die nog een plekje voor ons hadden. Super netjes, schoon en klein maar leuke homestay. Ligt helemaal centraal dus konden zo naar de winkeltjes en restaurantjes. Hier is Sanur is het wel BIZAR hoe erg ze je naar binnen proberen te dwingen in winkeltjes maar ook de taxi’s zijn opdringerig en rustig over straat lopen is er dus hier niet bij. Zelfs op het strand komen ze om de beurt aan je vragen of je een massage wilt terwijl ze er net naast stonden toen ik “Nee” zei.. 

Die mensen hebben niet door dat je juist geen winkeltje in gaat als ze gelijk op je afrennen! Ja.. heel irritant.. Sven werd er zelfs lichtelijk agressief van.. en dat is best knap.. overigens zijn er wel (maar weinig) bij die je gewoon rustig laten kijken en daar koop je dus uiteindelijk wat. Qua die taxi’s hadden we een leuk idee... als we nou tegen allemaal JA zeggen, afspreken dat ze ons allemaal overmorgen (als we al weg zijn) ophalen op allemaal het zelfde tijdstip, zelfde plek... nee dat is gemeen.. maar wel leuk ;) 

We vonden een leuk restaurant genaamd Red Manna waar we spraken met de gastheer. Hij vertelde ons hoe slecht het gaat met de zaken door de vulkaan van een paar maanden geleden. Daardoor waren heel veel vluchten gecanceld en zijn er nog steeds mensen die geen reizen boeken naar Bali. Daarbij is het natuurlijk ook nog eens laagseizoen. Triest hoe je dan hoort dat hun salarissen met 25% zijn gedaald en dat ze geen gitarist meer konden betalen. Hele aardige man die liet zien hoe oprecht dankbaar hij was dat we daar kwamen eten. We hebben heerlijk gegeten en zullen deze toko zeker aanprijzen op tripadviser! Ook nog even met Tatum gefacetimed, ze zei dat ze geen kadootjes hoefde maar dat ze ons gewoon weer wilde zien. Toen ik zei als grapje dat we de kadootjes dan wel hier zouden laten zei ze: “ nee dat hoef niet maar jij bent het belangrijkste”. Nou... dan smelt je toch?! Het word tijd om naar huis te gaan... 

Het plan was.. morgen (onze laatste dag) naar de Tegalangan rijstvelden te gaan in Ubud maar toen we hoorden dat gezien het verkeer we er wel 1,5 uur heen en 1,5 uur terug over zouden rijden haakten we toch maar af. Aangezien we ook die avond 16 uur in een vliegtuig moeten zitten gaan we gewoon nog maar even genieten op het strand, van het zonnetje en de warmte. 

Wat opvalt hier in Sanur is trouwens dat de gemiddelde leeftijd erg hoog ligt en dat er erg veel Nederlanders zitten. 

De volgende dag liet de zon zich al vroeg zien maar verdween weer toen we aan het strand gingen liggen. Dat was jammer want de zee is hier in Sanur fijn om te zwemmen door het rustige water. Helaas dat deze dag anders liep dan dat we hadden gehoopt maar ach.. toen het ook nog ging regenen zeiden we tegen elkaar: “kunnen we alvast een beetje wennen aan dat trieste weer in Nederland”. Nu zitten we bij een barretje, schuilen voor de regendruppels. Het weer klaart al wat op.. Nog wat rondlopen hier en dan einde van de middag richting het vliegveld. Waar we om 20.00 uur het vliegtuig in zullen gaan richting ons koude kikkerlandje. Nog 1 blog hierna.. om het af te leren...