Met de slaapbus van Cat Tien naar Ha Tien !

Onze laatste dag in de jungle begon lekker relaxed en hebben zelfs uit kunnen slapen! Lekker ontbijtje en een duik in het zwembad.. Tatum die ons weer commandeerde met een miljoen opdrachten die ze kon uitvoeren in het water.

Als het aan Tatum ligt blijven we hier nog een dag extra want die vind dit helemaal leuk zo in de jungle.

Gisteren hebben we zitten zoeken naar een nieuwe plek..ik kan je vertellen, alles wat we van te voren hadden bedacht om naartoe te gaan in Vietnam, de route die we een beetje in ons hoofd hadden... niks daarvan hebben we gevolgd. Het loopt totaal anders dan we hadden gedacht maar dat maakt het niet minder leuk.. misschien wel leuker.. het enige is dat het zoeken van een nieuwe plek wat tijd kost en zeker hier met alle verre afstanden. We wilden eigenlijk naar Mekong Delta nu maar hoorde van die Nederlandse meiden dat het daar erg druk was dus Sven en ik keken elkaar aan en dachten allebei hetzelfde. Geen zin in drukte! We gaan naar Ha Tien.. zodat we de overstap naar Phu quoc makkelijk kunnen maken. Wat er in Ha Tien is hebben we geen idee van, maar dat zien we daar wel.

Deze dag blijven we tot 17.00 uur nog hier in de jungle in ieder geval waar we daarna met een nachtbus richting Ha Tien zullen gaan.

We doen nog een Tour van een uurtje.. We gaan naar het rescue centrum van Cat Tien. We zien grote zwarte beren en veel apen. Er wordt ons verteld dat ieder dier hier een ander verhaal heeft. De beren zijn voornamelijk gered uit boerderijen. De Mensen denken namelijk dat beren iets in hun lijf hebben waardoor ze ziektes kunnen genezen. De beren sluiten ze hun hele leven op en dat is rond de 30 jaar om gal uit hun lijf te halen. De beren krijgen infecties en halen het vaak niet. Maar ook willen mannen berenvlees eten omdat ze denken dat ze dan sterker worden. (Nee idd die sporen niet)

We zagen een aap die allemaal kunstjes deed in zijn verblijf .. hij was gered uit een circus maar omdat hij het gewend was dat hij eten kreeg als hij trucjes liet zien sloofde hij zich enorm uit. Maar ook zagen we apen die van handelaren waren gered, gewond waren of waarvan hun moeder dood was.. Omdat apen in families leven en in hun eentje waarschijnlijk aangevallen worden door andere families, worden de apen hier eerst opgelapt en daarna gekoppeld om een eigen familie te maken om vervolgens vrij gelaten te worden in de jungle. 

Er zijn 2 opvangcentrums in Cat Tien, wij waren bij het kleinere centrum maar was leuk om te zien en horen wat ze hier doen. Toen we terugliepen zagen we een aantal toeristen klussen.. De dierenarts (die ons het verblijf liet zien) zei dat dat vrijwilligers zijn die toestellen helpen maken voor de beren. Dit doen ze dmv bamboe.. Tatum wilde ook helpen zei ze maar de dierenarts adviseerde om dat te doen als ze wat groter is anders wordt ze straks opgegeten door de beren. Laten we dat maar niet riskeren.. ;)

Een van de vrouwen die in onze accommodatie werkt zagen we midden op de dag helemaal ingepakt, zwarte broek, zwart regenjasje en een hoed.. en het is hier gewoon 37 graden he! We vroegen haar waarom ze dat deed.. ze vertelde ons dat ze graag wit zijn, dit omdat beroemde mensen ook wit zijn. Dit wisten we al een beetje vanuit Thailand maar we vroegen haar iets verder of ze ons dan raar vond dat wij graag bruin willen zijn. Ze zei dat zij ons net zo raar vonden als wij hun... Haha! De mannen hier mogen wel bruin zijn maar mannen willen graag witte vrouwen dus daarom doen de vrouwen dit. (Weer die mannen he)

En toen was het tijd om te gaan.. nou hier komt het verhaal van onze busreis! We werden met een taxi naar een grote T-splitsing gebracht waar de chauffeur midden op de weg ging staan om de bus tegen te houden.. gauw rennen naar de bus! We kwamen in een slaapbus terecht, was super relaxed en de tijd ging lekker snel. In zo’n slaapbus heb je soort van “stapelbedden” waarin je languit kan liggen.

De bedoeling was dat we werden afgezet op het busstation in Saigon maar plotseling werden ergens langs de kant van de weg afgezet.. dit klinkt enger dan het was hoor. Wij snapten er alleen niks van en niemand die ons iets kon uitleggen omdat ze geen Engels spraken. Gelukkig stond daar een Engels sprekende engel die voor ons het een en ander uitzocht. Bleek dat ze ons te vroeg hadden afgezet.. we konden mee met een klein busje die ons op het goede station afzette. Daar kochten we een ticket voor de nachtbus naar Ha Tien. We werden met weer het volgende kleine busje richting een groot bus station gebracht, in deze bus leerden we een Amerikaan kennen. Die man was super aardig maar praatte echt in 1 stuk door, er zat geen pauze in. In een half uur tijd wisten we zijn hele levensverhaal mbt zijn reizen. We zeiden dat we nog helemaal geen Amerikaan tegen waren gekomen maar hij zei dat er juist veel Amerikanen zaten hier, waaronder nog veel veteranen. We kwamen aan bij het grote busstation en daar hebben we onze tijd vol gelult met die Amerikaan. Om 23.00 uur stapten we in de nachtbus die helaas niet zulke grote slaapplekken hadden als de eerste nachtbus. Voor mij en Tatum prima te doen maar voor Sven niet echt.. die kon zijn benen niet kwijt dus moest op de achterste stoelen plaats nemen. Dit zijn 5 plekken naast elkaar.. dus hij lag daar tussen de Vietnamezen en heeft geen oog dicht gedaan terwijl Tatum en ik de volle 8 uren lekker lagen te pitten. (Was best zielig)

Tatum der tand ging er in tussen tijd ook nog uit dus die was een blij ei! Maar waar laat je zo’n ini mini tandje tijdens zo’n reis ???

In hoeveel bussen we hebben gezeten ben ik even kwijt maar het was een hele belevenis! Tatum deed het super en lag wel lekker geloof ik.. na heel wat uurtjes kwamen we de volgende ochtend aan in Ha Tien bij ons hotel River hotel. Er is niet veel te beleven hier, het is mooi maar ook weer niet mooi, ligt eraan hoeveel stappen je zet naar links of naar rechts... we vermaken ons een beetje bij het zwembad en lopen langs de rivier op de boulevard. Maar het is jammer dat er niet veel is. Ja met zelf alles plannen en kijken waar je terecht komt heb je wel eens dat je op plekjes komt die niet echt op je bucketlist zouden staan.. maar zo zie je wel wat van de wereld.. dus we vertrekken gewoon een dag eerder naar het eiland Phu quoc morgen. We zijn eigenlijk wel toe aan wat rust en een mooi eiland!

En dat we hier niet veel te doen hebben in Ha Tien zou niet erg hoeven zijn als we rust in onze kont hadden maar dat hebben we overduidelijk niet dus dat moeten we even snel ontwikkelen deze dagen!

De avond was overigens wel gezellig hier.. Ha Tien was vol met lichtjes en er was opeens leven op straat. Waar kwamen die mensen allemaal ineens vandaan? Ik heb geen idee! Maar ook een leuke bar/restaurantje ging open genaamd Oasis bar.. gerund door een Engelsman met zijn Vietnamese vrouw. Daar lekker gegeten en een spelletje gespeeld langs de rivier waar de nachtmarket was.. stel je hier vooral niet te veel bij voor want het was alleen maar vis die ze verkochten en tig van die kleine stoeltjes die ze neer hadden gezet en waarbij Sven zijn benen in zijn nek moest leggen. Al met al... was de avond zo slecht nog niet!