De kindjes zonder iPad...

In Hoi An was het weer heerlijk warm en we hebben een mooie dag beleefd! Het begon een beetje rommelig want we kwamen er niet uit waar we hierna naartoe wilden. En overal waar we naartoe wilde dat was ver reizen.. de reisafstanden zijn hier wat groter dan in Thailand of Bali.. dus het is beetje goed uitkienen en nadenken wat de volgende stop wordt. En hoe later je boekt hoe duurder de binnenlandse vluchten worden.. want eenmaal smiddags gekozen te hebben was de vlucht 20 euro duurder geworden. Maar we zijn eruit! En wat het is geworden lees je in één van onze volgende reisverhalen..

We zijn met een fietstaxi door het oude centrum gegaan.. dat was best relaxed aangezien je word gefietst. Hierna zijn we naar het kindertehuis gegaan wat in het oude centrum ligt. Deze tip had ik van mijn lieve vriendin Sabrina gekregen .. Naar binnen gestapt werden we welkom geheten.. De mensen die hier werken kennen vrijwel geen Engels wat overigens bij veel Vietnamezen het geval is. De kindjes die we zagen lagen op dat moment te slapen, sommige op bedden en sommige op de grond. Verdrietig werd ik er wel van... Ik zag aan Tatum dat ze onder de indruk was. 

Er zitten hier weeskinderen waaronder meerdere met een handicap, zwaar en licht.. Tatum bleef vragen hoe dit allemaal kon en waarom er dan niemand voor hun wilde zorgen. Waar hun familie was en hoe die kindjes daar terecht komen.. Voor haar is dit een totaal onbekende wereld.. Maar zo kan ze ook zien dat ze het zelf echt goed heeft, dat al die speelgoed in haar kamer die voor haar alleen is toch best wel bijzonder is en dat niet iedereen het op deze wereld het zo getroffen heeft... We maken het niet te zwaar voor haar maar ze mag best weten dat niet elk kindje een iPad heeft of iets te kiezen heeft over wat ze willen eten.. en dat helaas niet elk Kindje op een goede plek op kan groeien.. 

Met handen en voeten gebaren hebben we gevraagd hoeveel kindjes hier zitten en ze zei rond de 60... ook vroegen we of we iets konden doen voor hun en of er spullen waren die ze nodig hadden. Een jongen genaamd Thai, liep met ons mee naar de winkel in de buurt en heeft de juiste luiers en voeding aangewezen. Hier hebben we pakken van gekocht en Tatum heeft speelgoed uitgekozen voor de kindjes. Ook 2 matjes/matrasjes gekocht en aantal pakken natte doekjes.
 

Met alle tassen zijn we teruggelopen naar het tehuis. De leiding was overduidelijk blij met de dingen die we gekocht hadden en de kindjes vooral blij met het speelgoed want ze gingen het gelijk uitpakken.. een paar ballen, pop, knuffel, autootjes en speelgoed servies deed het m.. een blind meisje voelde aan alles, een kleintje die helemaal blij was met de bal en over deed gooien met Tatum, de knuffel die een ander kindje niet meer los liet en alle autootjes die op de grond werden uitgedeeld. Ondertussen kregen ze ons gekochte yogurtjes.. zo simpel, zo iets kleins voor ons en zo groot voor hun. Het is fijn om dit te kunnen doen, wat voor ons 1 keer naar de Albert Heijn lopen is en voor hun zo belangrijk om verder te kunnen.

Het voelt dan aan de ene kant goed maar zoals Sven zegt... ook voelt het verdrietig want wij vieren vakantie en over een paar dagen maak je je weer druk over dat je niet kan kiezen wat je wilt bestellen in een restaurant... en hun zitten aan dat yogurtje.

En toch... ik heb dit in Thailand gedaan, toen iets groter van het geld wat ik in had gezameld... nu hier van ons eigen geld en dan iets kleiner...toch hebben we iets kunnen doen voor deze kinderen en dat zal ik altijd willen blijven doen.

In de avond gingen we wat eten in An Bang Beach bij het restaurant Shore Club.. dit was echt geweldig en een aanrader! Van die zitjes op palen en een zwembad in het midden.. we hadden een vis schotel besteld en dit was echt heerlijk! Schelpen, krab, garnalen, oesters, inktvis en nog meer! Voor hier was het dan erg duur want we betaalden voor een schotel voor 2 personen 40 euro. Normaal eten en drinken we hier tussen de 5 en 10 euro pp.. Tatum heeft tot laat in de avond in het zwembad gelegen en daarna zijn we nog over het strand gaan wandelen opzoek naar iets leuks maar dat was alleen een barretje met live muziek als resultaat. En echt zingen was het niet... eerder de geluiden van een computerspel op de keyboard en gitaar..

Een geslaagde dag, een heerlijke dag, toch ook een dag waarin we beseffen hoe goed we het hebben, een dag voor in het boekje.. dit boek!