De reis naar Bali

Bij instappen kreeg Sven een glimlach op zijn gezicht en zei: “oja hier hebben die stewardessen van die leuke jurkjes aan. Nou als ik die straks kwijt ben dan weet ik waar hij dus uithangt….
De vlucht verloopt prima, 11.45 uur doen we erover. We hebben goede stoelen en genoeg ruimte…
Het enige mindere puntje is dat ze erg lang doen over het brengen van voedsel en drinken. Sven vond het een prima vlucht en goede maatschappij en mag ik dus niet klagen over dat ze een beetje traag waren met de catering.. Verder alles top, we hebben ons verbaast over de enorme kracht die er uit een baby kan komen en genoten van alle klanken die we zeker 8 uur lang hebben gehoord. Het arme ding was daarna zo versleten dat ze eindelijk Knock out ging. Ik vond het dus vooral zielig voor het betreffende kind en niet vergeten de moeder die maar rond bleef zeulen in de hoop dat baby stil zou worden. Sven vond het vooral zielig voor de mede reizigers. Tja…. 
Na een reeks films en Friends afleveringen gekeken te hebben was het tijd om 05.50 uur veilig te landen op Singapore. We zijn overigens in tussentijd in een andere tijdzone geraakt en zitten we 7 uur later dan in Nederland.

Op Singapore voelde we gelijk de warmte! Het was best een groot vliegveld dus was het snel doorlopen naar de volgende gate. Even later zaten we in een wat kleiner vliegtuig en kwamen we 2,5 uur later aan op Denpasar Bali. Sven had van te voren transfer geregeld dus stond er een mannetje met zo’n leuk bordje met zijn naam erop op ons te wachten. Ja dat moet je toch ook een keer hebben meegemaakt! 

Het verkeer dat scheelt niks met Bangkok, wat een drukte! Lopen had sneller geweest vermoed ik. Ook de straten waar we doorheen reden leken op Thailand alleen dan iets moderner. Iets schoner en iets meer toeristisch. Die taxichauffeur, aardige vent hoor maar die bleef lullen. Ze zijn hier allemaal erg vriendelijk.. maar aangezien we er net 22 uur op hadden zitten zonder slaap waren we niet echt spraakzaam. Een uur later kwamen we aan in Canggu en werden we afgeleverd bij Wayans guesthouse. Super leuk! Kleinschalig met maar een paar kamers. Mooie tuin, leuk terras, nette schone kamer en een douche in de buitenlucht met alleen 4 muren om je heen. Ontzettend lief personeel en inchecken is hier niet nodig, je betaald als je weer weg gaat. De zon scheen heerlijk en warmte! Daar word je toch blij van :) aangezien we de nacht overgeslagen hadden maar het hier alweer ochtend was probeerden we door te trekken dus zijn wat rond gaan kijken. We kwamen bij een bar/poolbar genaamd Finn’s met uitzicht op de zee. Echt mooi en gaaf maar man wat loopt daar voor volk. Niet ons volk in iedergeval ;) daarbij als je gebruik wil maken van de ligkussens moet je een minimale inzet hebben wat je op gaat drinken. We liepen dus door langs het strand en kwamen bij een kleurrijk barretje met ligkussens waar we na 2 biertjes omdonderde van de slaap. (Gelukkig lagen we al) als 2 zombies liepen we weer terug naar de guesthouse waar we verblijven, walking dead is er niks bij. Na 3 uur slapen hebben we ons uit bed moet slepen anders komen we niet in het ritme. Toen kwamen we er dus ook achter dat in slaap vallen aan het strand ervoor zorgt dat je een tomatenhuid krijgt. Oei! 

Einde van de middag zijn we langs het strand gaan lopen opzoek naar een leuk tentje om wat te eten. En daar zitten we nu dus, “Old Man’s bar” gezellig druk en live muziek, alleen de nacho’s en Calamaris is niet aan te raden. Het bier overigens wel! 

Proost!!