Hotje ming !

Het was best een flinke vlucht.. hij begon best grappig met een oproep dat de weersomstandigheden goed waren en dat de vlucht naar Hong Kong 10.30 uur zou duren. Oh dat is korter zei Ik.. Wat zei Tatum: “ nou ik wil langer niet korter!” Niet wijs hoor..

Daar kwam ze overigens aan het eind van de vlucht wel op terug. We vertrokken iets later maar omdat we dachten dat de reis toch korter zou zijn maakten we ons daar niet druk over mbt overstappen..

De reis begon met een goede luidruchtige baby achter Sven zijn oor die 1 toon aanhield.. Tatum heeft het weer prima gedaan en hebben haar eigenlijk niet gehoord... alleen dan weer over het volgende vliegtuig en dat ze bang was dat de tassen daar dan niet in zouden zitten en dat we te laat zouden komen in Hong Kong..

We dachten dat we er dus sneller zouden zijn toen ik zag dat Hong Kong ook een uur tijdsverschil heeft met Vietnam... wat dus betekende dat we 40 a 50 minuten overstapijd hadden.. best krap ... die tijd zones! Heel vervelend qua berekenen.

We hadden best wat turbulentie gedurende de vlucht maar het verliep allemaal prima.

Waar Sven normaal geen oog dicht doet was het nu de omgekeerde wereld en lag hij de halve vlucht in droomland en waren Tatum en ik klaar wakker. Ze heeft zich goed vermaakt en is hartstikke lief geweest. iPad, boek, telefoon, NintendoDS en schermpje tegen de stoel... ik probeer aan Tatum uit te leggen dat ik het vroeger gewoon met een boek moest doen en verzonnen spelletjes die mijn zus en ik speelden en dat ik later pas een game boy kreeg. “Wat is een game boy mam?” Bizar... zelfs dat is al ouderwets nu.. In haar gekregen kinderpaspoort van de stewardess zet ze haar bestemming neer: Hotje Ming.. Haha heerlijk deze leeftijd!

We werden net voor de landing door de stewardess gehaald dat we business class mochten gaan zitten voorin zodat we gelijk als eerste het vliegtuig uit konden voor onze overstap, super netjes!

Aangekomen in Hong Kong was het minder groot en hectisch dan we hadden verwacht en konden we gelijk doorlopen voor het volgende vliegtuig. Alleen even door de Douane heen en toen waren we al bij de volgende gate. Ons vliegtuig vertrok op tijd en hier gaven Tatum en ik allebei eindelijk op en konden we zeker even een uurtje slapen. 2,5 uur duurde deze vlucht en ook deze was prima!

Aankomst Vietnam.. hectisch!! Er stonden wel duizend mensen met naambordjes.. Tatum keek haar ogen uit en vroeg zich af wat al die mensen hier deden. We zijn in 1 rechte lijn naar een taxi chauffeur gelopen die helemaal geen taxi chauffeur was volgens mij en waar we flink opgelicht zijn qua prijs. Maar dat is altijd in het begin.. even omrekenen en de koers goed weten.. maar na 16.30 uur vliegen en reizen heb je daar nog niet gelijk zin in.

Een half uurtje met de taxi naar ons hotel en daar aangekomen krijgen we een nette kamer, duiken we in het zwembad boven op het dak en koelen we eindelijk af. Heerlijk zeg! Het is warm hier!! We hebben een rooftop bar met een gaaf uitzicht over de stad.. het is hier bizar groot allemaal.
 

We zijn helaas helemaal afgedraaid dus om 19.30 uur vallen we in slaap.. Tatum slaap 13 uur achter elkaar waar ik helaas om 22.00 uur wakker wordt.. 24.00 uur wakker wordt en om 02.00 uur klaar wakker ben tot 04.00 uur. De laatste paar uurtjes kan ik gelukkig nog even slapen maar echt uitgerust wakker worden doe ik niet.

De volgende ochtend gaan we de stad in maar we merken dat dit niet zo geweldig is als dat bijvoorbeeld Bangkok is. En toch lijkt het allemaal wel op elkaar.. de weg ernaar toe is bijna levensgevaarlijk want het verkeer hier is een gekkenhuis!! De weg oversteken is echt op eigen risico en we zijn er al snel uit dat we in 1 rechte lijn samen met de Vietnamezen over moeten steken en dichtbij hun moeten blijven lopen om veilig aan de overkant te komen. Verkeerslichten zijn hier bijna niet en als je ze ziet, zie jij ze waarschijnlijk als enige want de rest heeft er lak aan. Leuke barretjes kunnen we niet vinden maar we zien wel op elke hoek van de straat een speeltuin. Scooters zijn hier in overmate ! Bizar hoeveel er van die dingen rijden en op de weg staan. We drinken even wat en ik zeg tegen Tatum uit dat ze niet de ijsblokjes op moet eten..we hebben uiteindelijk een flinke wandeling achter de rug maar hebben wel de stad gezien.. je ziet hier overigens geen Budda maar Jezus.. ik vind de armoede meevallen tot nu toe maar rijkdom zie ik ook niet echt.. echt toeristisch is het allemaal niet dat is dan wel weer leuk maar afdingen snappen ze niet echt ookal loop je weg. En dan de taxi’s die vind je hier niet in overmate, wat je dan wel weer had verwacht.. Toch is t mooi om te zien wat voor andere wereld dit is..

We wisten al dat ho chi minh alleen voor aankomst zou zijn en om even bij te komen van de reis maar we willen hier wel snel weg eigenlijk. Dus Sven en ik bedenken wat we willen gaan doen.. de route die we in ons hoofd hadden toen we in Nederland waren zien we eigenlijk niet zitten dus we beslissen om alleen maar naar plekken te gaan wat goed voelt en ons leuk lijkt. Morgenochtend vliegen we weg van deze gekte naar Hoi An!

Voor nu duiken we nog even het zwembad in nadat we net een lekker biertje op het dak hebben gedronken ... daar kreeg Tatum les van Sven in politiek. Uitleg over communistisch en een socialistisch land.. geloof me ze vroeg hier zelf om toen ze ons hoorde praten... het ging dus over vrijheid van meningsuiting, wat je wel en niet mag in een communistisch land .. wat vind je daar van Tatum? Vraag ik... waarop ze zegt “ ja ik vind het echt zielig dat ze hier geen ijsblokjes mogen eten “.