Mijn reis.... mijn landing!

Ik kijk uit het raam.. Bangkok word steeds kleiner, t uitzicht word langzaam wit/blauw en ik hoor PLINGGG dat de riemen los mogen.. ik zal eerlijk zijn ik heb wat tranen maar gewoon van geluk..en ik zeg tegen mezelf: je hebt het gewoon geflikt jeanine!

Ben ik klaar om naar huis te gaan? Ja.... los van het feit dat ik Tatum mis.. heb ik gedaan wat ik wilde doen.. ik heb bereikt wat ooit onmogelijk leek voor me.

Ik begon mijn reis als een gehaaste jeanine en liep al snel tegen de Thaise muur op daardoor.. ik heb veel dingen beseft hier en soms het gevoel gekregen dat ik getest werd.. Ja deze reis heeft me zeker bewust gemaakt.. Soms stond ik met tranen in mijn ogen maar meestal met een grote glimlach op mijn gezicht. En soms met een glimlach doordat ik tranen had.. Hoe dan ook ik heb heel wat emoties ervaren..
Voor sommige mensen zal deze reis die ik gemaakt heb een "makkie" zijn maar voor mij was dit een grote uitdaging in mijn leven.
Een jaar geleden was ik te ziek om mijn dochter de trap op te tillen en nu ben ik Thailand doorgelopen met een gigantische tas op mijn rug.

Dit land kwam ik binnen en ik had gelijk een fijn welkom gevoel.. ik heb het mezelf soms onmogelijk gemaakt.. misschien dat ik net tekort ben gegaan of kwam het omdat ik teveel wilde.. toch heeft die ik-die-het-ik-onmogelijk maakt het voor elkaar gekregen. T duurde even maar ook heb ik die rust op een gegeven moment toegelaten.
Ik heb genoten van het uitzicht, gelachen van zenuwen, gestraald Door deze andere wereld, mensen ontmoet uit Engeland Ierland Frankrijk Zwitserland Finland Thailand China Duitsland Canada Spanje
Nederland ;) hongkong en nog wat die ik vergeten ben..
Ik heb de mooiste vissen gezien, ik heb bijzonder veel gereisd.. boot, bus, taxi, tuk tuks, vliegtuig ..ik heb mijn impulsieve ik toegelaten wat overigens niet altijd handig was.. ik heb mijn insektenangst overwonnen tijdens mijn kakkerlak-avontuur en alle beesten in het hutje in de rimboe... maar opeten? NO WAY wat voor Thaien normaal is..

Ik heb donker gezien,soms pikkendonker...zeker op koh Tao in het rieten hutje zonder slot.. toch leer je in het donker te kijken..en niet bang te zijn..(oke ik was echt wel bang hoor)
Ik heb met open mond naar prachtig uitzicht gekeken, ik heb geleerd om het zelf op te lossen als ik Hulp nodig had, ik heb gevoeld Hoe het was om echt alleen te zijn, ik heb zelf keuzes moeten maken, ik heb me sterk gevoeld, ik heb geleerd schijt te hebben aan hoe ik eruit zie en liep zelfs gisteren in mijn pyjama short rond overdag omdat mijn handwasje nog niet klaar was.. niemand kijkt hier ergens naar, je komt er niet omheen om hier gewoon jezelf te moeten/mogen zijn of je nou met een paarse tulband loopt of een groene pyjama short; ) oke genoeg over mijn pyama.. ook heb ik geleerd Engels te praten..of was t angst hiervoor.. Want misschien kon ik het wel gewoon??
Ook heb ik gezien hoe prachtig deze wereld is en hoe weinig ik er maar van af wist.. De cultuur, natuur, de mensen en alles eromheen.. ik heb geleerd om niet alleen WOW te kunnen zeggen maar dit ook echt te voelen! Ik heb dingen afgesloten maar een van de belangrijkste lessen hier was het loslaten...

Mijn neef zei eens tegen me:" jeanine jij moet elke keer weer een nieuw doel hebben zo zit je in elkaar" daar heb ik veel over nagedacht en hij heeft gelijk ; ) dus op naar t volgende doel..De toekomst.. het is zoveel wat deze reis me gebracht heeft.. en denk dat ik mezelf zeker heb leren kennen en eigenlijk....is die zo slecht nog niet..

ondertussen vertoef ik hier al eventjes in de lucht, zit in het middenpad.. waar er 4 plekken naast elkaar zijn.. normaal zit ik bij het raam maar ik geloof dat dit toch echt confortabeler zit... t enige is dat 2 naast mij een vrouw zit die constant zit te janken terwijl ik officieel niet hier had gezeten maar omdat een meneer op mijn plek zat zei ik: " joh..blijf maar zitten ik ga wel op uw plekje zitten" Dus nooit doen alleen als je weet dat je er echt 100%beter bij komt te zitten ;) die man heeft nu 3 plekken voor zichzelf overigens en ik zit naast een vrouw waar ik dood zenuwachtig van word.. tja...
oja voortaan boek ik een plekje helemaal achterin..er lig er daar één gewoon languit gestrekt hoppa beentjes omhoog nu al 12 uur in coma..en elke keer als ik naar de wc ga kijk ik hem aan en zie ik dat hij zich om heeft gedraaid en er zo lekker uitgerust uit ziet.. (dit kan je overigens jaloezie noemen)

Ik vind het heerlijk om te schrijven en dit allemaal te hebben gedeeld zorgt ervoor zodat ik dit nooit meer vergeet.. elk moment wil ik me herinneren.. elk gevoel wil ik terug kunnen halen.. jullie reacties gaven me elke x een glimlach :) super leuk dat jullie me gevolgd hebben! Dankjewel!

Dit was het dan.. Deze reis is waarschijnlijk de enige keer dat ik dit ooit zo zal doen in me eentje.. normaal zou ik verdrietig zijn dat het voorbij is..('t loslaat probleempje ;))nu ben ik alleen maar erg dankbaar dat ik dit mee heb gemaakt en dat ik die stap heb genomen mijn angsten te overwinnen en mijn dromen waar te maken!

De landing word ingezet...veel last van turbulentie... Zürich is in zicht... dat betekent een uur later overstappen...en dan ben ik een paar uur later thuis.. nu is t nog 01.07 uur maar NL tijd zal zo wel ingaan.. dat is 19.07 uur. Gek die tijdzones.. ik land om 23.30 uur NL tijd..
Er word omgeroepen dat het 10 graden is in Zürich.. dat is gewoon even 30 graden verschil met toen ik instapte!! Ohhhh dit word straks klagen!!

T was een prachtige reis...eentje om nooit te vergeten... de dag dat ik impuslief boekte zei me vader: "kan je niet naar texel gaan?" Hij vond t niks zo ver weg.. Texel is vast mooi pap maar nooit zo mooi als dit..ik vond t geweldig..ik heb het geflikt en dit neemt niemand mij meer af!

Nu naar huis.... naar mijn kleine meid... haar vastpakken en voorlopig niet loslaten!

Landing Zürich!