Avonturen op zee

Sommige dingen vraag je jezelf af als je hier bent.. zeker als je een Tatum bij je hebt, die vraagt zich namelijk zoveel af! Dus dat zoeken we dan op of vragen we na.

Zoals waarom doen we eigenlijk onze slippers uit voordat we een winkel binnen stappen? 

Of wat is dat geluid wat we elke avond horen? Het lijkt wel een diep trieste kikker die zich niet begrepen voelt.. 

en waarom liggen er naast de holletjes van de heremietkreeften allerlei balletjes van zand? 

Hier een paar weetjes: 

- Thailand heette vroeger Siam 

- Thai is 1 van de moeilijkste talen ter wereld

- Het is illegaal om je voet op een Thaise munt of bankbiljet te zetten

- Je schoenen/slippers uittrekken voordat je ergens binnenstapt is gewoon verplicht, de reden kunnen we niet vinden en wordt niet echt uitgelegd. 

- Die bolletjes van die heremiet kreeften zijn overblijfselen van hun poep

- Die depressieve kikker is misschien geen kikker, we zoeken nog even verder..

Onze laatste dag op Koh Phangan waren we er eigenlijk best klaar mee en klaar voor om weg te gaan. We zijn vandaag naar de andere kant van de rotsen gegaan waar ook een stuk strand lag. Duidelijk dat hier de rijkere lui zaten met mooiere resorts. Het straatje met shops zag er leuker uit dan bij ons maar bijzonder vonden we dit ook niet echt. Er waren wel flinke golven waar Tatum zich goed in kon vermaken. 

Er stond veel wind deze dag en aangezien we aan het strand verbleven werd je wel een beetje moe hiervan. Rune viel nog voordat we konden gaan eten in slaap om 6 uur en hebben we maar gelijk in bed gelegd. Zelf hebben we ons eten maar bij de bungalow opgegeten en zijn we op tijd naar bed gegaan. 

De volgende ochtend ging onze wekker om 06.00 uur. We waren ingepakt en klaar om Koh Phangan te verlaten en naar onze nieuwe bestemming in Khao lak te gaan! Een flinke reis stond voor de boeg. 

Om half 7 stond onze taxi klaar om naar de pier te gaan waar we om 08.00 uur de boot hadden geboekt. Een luxe catamaran die veilig en groot is, waar je wat kan eten en drinken binnen en die wel tegen een wilde zee kan… 

En ja hoor dit verliep allemaal weer anders… 

Die catamaran kwam dus niet opdagen en best weer was het ook niet. De zee was onrustig en er vielen wat regendruppels. Om 09.00 uur kwamen er passagiers speedboats waarin iedereen opgedeeld werd. Ik zag Sven zijn gezicht al vertrekken, die houdt hier totaal niet van. 

Het komt altijd weer goed vertelde ik mijzelf. Aangezien ik eerst onze tickets niet kon vinden, stapten wij als laatste het bootje in. Oké duidelijk een vervallen speedboot waar je alleen kan zitten, hutje mutje naast elkaar dus hou dit beeld even vast terwijl je dit leest. 

Vervolgens konden we niet meer bij elkaar zitten, tatum links van mij voorin, Sven achterin de boot en Rune bij mij op schoot achter de kapitein. En daar gingen we dan.. na 10 minuten lagen we al stil, op zee. De Crew ging bij de kapitein staan en ik zag ze op allerlei knopjes drukken. Duidelijk dat ze iets niet helemaal begrepen. 

Ik was zo blij dat Sven dit niet kon zien want ik werd er zelf al zenuwachtig van. 

Vervolgens haalde de kapitein zijn schouders op en zette de motor weer aan. (niet echt geruststellend) 

Een kwartier later rook ik iets raars en dat rook de kapitein duidelijk ook. Nu werd ik nog iets zenuwachtiger. De motor werd weer uitgezet en ik zag dat we nu toch wel echt midden op zee zaten. Een zee die overigens best onrustig was en duidelijk geen strak blauwe hemel had. Oké .. opluchting! Ze hadden nu het juiste knopje gevonden en de geur van rook ging verdween nu. 

Vervolgens gingen we weer verder, 1,5 uur lang klapten we over de flinke golven en moest ik echt mijn best doen om Rune goed vast te houden. De jongen van de crew deed gewoon lekker zijn ogen dicht, die vond dit duidelijk normaal dus maakte ik me ook wat minder zorgen. Tatum in mijn ooghoeken zag ik een beetje onpasselijk worden van al die mensen die misselijk werden en kotszakjes kregen maar verder deed ze het goed. Ze zat naast twee jonge meiden die haar in de gaten hielden. 

Sven kon ik niet zien maar ik had het vermoeden dat hij het niet echt een leuk tripje vond. Rune had overigens nergens last van, lang leve de iPad! 

Eindelijk zagen we land en konden we van de boot afstappen. wat een opluchting! 

Onze geboekte taxi konden we niet vinden maar dat was logisch nadat we 1,5 uur later aankwamen dan afgesproken. Dan maar rondvragen, een man die op straat zat vertelde ons dat we op een totaal andere pier stonden! Daar stond onze taxi chauffeur dus niet…

We stonden ergens in Donsak waar alles oud en verlaten was. Geen WiFi punt te vinden dus.. dan maar het internet aangooien, 5 minuten gebruikt om de taxi meneer te vertellen waar we stonden en 60 euro armer. Het gaat lekker zo.. 

Sven bleef wachten op onze taxi en ik ben rond gaan zoeken of ik ergens wat te drinken en eten kon vinden. Een paar bananen en water gevonden! Daar doen we het dan maar even mee. 

Toen nog opzoek naar een wc, bij mensen thuis mochten we plassen. Zo ontzettend lieve bevolking hier, dat maakt veel goed. 

En toen konden we eindelijk de taxi in.. een rit van 3,5 uur naar Khao Lak. Wat een avontuur.. De kids deden het super goed, die vermaakten zich met een spelletje, wat slapen en de iPad. Enorm trots!