Tuuktuuk!

Terug in het hectische Bangkok en toch voelt het anders dan de heenweg. Net of je meer relaxed bent ofzo.. de hectiek is meer gezelligheid geworden. Al mis ik ook wel weer de rust van het eiland, de zee en de stranden.. maar toch lijkt het of we nu pas in ons ritme zitten hier.

We hebben de hop on hop off boot gepakt over de rivier van Bangkok. En zoals de boot genaamd is kan je dus hier de hele dag door op verschillende pieren uitstappen en opstappen. Wij zijn uitgestapt bij de pier waar de grand palace staat. We dachten dat we er redelijk op gekleed waren maar we moesten nog meer bedekt dan we bij ons hadden dus moesten nog maar even wat kopen. In de volle zon liepen we bedekt naar binnen. Bizar hoe groot het hier is, wat een enorm mooi paleis met allemaal tempels bij elkaar. Het idee dat ze dit allemaal met de hand hebben gemaakt maakt het nog mooier. 

Helaas vind Rune het niet zo leuk, die vond de grote standbeeld- draken bij de tempels dood eng en eigenlijk was het ook gewoon te warm om dit te ondernemen vandaag. 

We hebben dus niet heel lang rondgelopen, zijn weer op de boot gestapt en zijn naar Chinatown gegaan. Daar hebben we een tuktuk gepakt en zijn naar een mega groot winkelcentrum gegaan genaamd MBK. 

Dit was gigantisch, nog nooit ben ik in zoiets groots geweest. Je wordt hier helemaal gek gemaakt met de meest luxe electronica waar je nog nooit over nagedacht hebt om te kopen maar nu wil je het opeens hebben. Maar ook kleding, “hebben” dingen en eten… teveel om op te noemen wat ze hier hebben. Van alles hebben ze 1000 keer hetzelfde. Alles nep natuurlijk, dat hebben we Tatum wel 10 keer moeten vertellen maar wat kopen is toch leuk. 

De terugweg pakten we ook maar de tuk tuk, Tatum vond tuktuk rijden al leuk en ook Rune vind het geweldig. Wow en wieeee roepen deed ze met een lach op haar gezicht. Je zag gewoon dat ze ervan genoot. 

Rune geniet ook van alle olifanten-standbeelden die ze hier ziet. Overal waar ze deze ziet staan roept ze heel hard “toet Toet”! (Dat is een olifant voor haar) 

Ze heeft ook een paar beeldjes ervan gekregen en die bewaard ze goed in haar olifanten tasje waar ze af en toe een paar straat steentjes bij gooit. Heerlijk hoe ze zich hiermee kan vermaken. 

Toen Rune op bed lag zijn Tatum en ik even samen op stap geweest! Een heerlijke, ja sorry weer een massage (Tatum moet straks echt afkicken) maar die kan helemaal ontspannen aan haar Cito week beginnen!  Daarna nog een hapje en drankje bij een straatcafeetje. Heerlijke mama-Tatum tijd. 

Nadat we de tweede nacht in ons super de luxe resort… Ohnee krakkemikkige hotelkamer hadden geslapen wat overigens helemaal niet zo slecht sliep, zijn we aan onze laatste volle dag Bangkok begonnen. We zijn naar een zwembad genaamd Pororo aquapark gegaan. Deze zit op de bovenste verdieping van een gebouw (6e verdieping) en dat was niet zomaar een zwembad nee dit was een zwemparadijs! Hoe dan?! Dit kan alleen hier, Nou ja ook in Japan en China waarschijnlijk maar daar zal ik niet zo snel komen vermoed ik. Dit was echt bijzonder gaaf! En zeker voor Tatum was het geweldig want de glijbanen waren hoog en groot maar ook voor Rune was er genoeg leuks. 

Ook weer typisch Thais, ze kijken er niet naar om of kleintjes zwembandjes dragen maar je mag niet als ouder mee van een glijbaan of als ze ook maar andersom op een baby glijbaan klimmen blazen ze al op hun fluitje. 

Maargoed de kids vonden het dus geweldig en wilden ook niet meer mee toen Sven en ik er eigenlijk wel klaar mee waren. Het was dus een succes! Ook binnen was er nog een heel pretpark met diertjes (wel enorm sneu dat deze binnen staan, waarom noemen ze dit een eco farm?) maar ook allerlei speelhoeken voor kids. 

En dan denk je dat je even een taxi kan pakken terug naar Khao San Road. Nou vergeet het maar. Hoe makkelijk je overal hier een taxi kan krijgen en ze je naar elke plek brengen die je wilt, was nu iets minder makkelijk. De taxi’s waren er genoeg hoor, we hebben denk ik wel 20 taxi’s gevraagd of ze ons konden brengen maar als we aangaven waar we heen wilden zeiden ze allemaal nee en deden ze hun raampje dicht. Op een gegeven moment zijn we naar een slapende Rune die vol in de zon lag gaan wijzen maar ook dat maakte ze niks uit. We snapten er echt niks van! 

Advies gaan vragen bij een hotel die daar zat en die gaven aan dat we naar de overkant van de snelweg moesten lopen en dat we daar vast wel een taxi konden vinden. Dus wij die snelweg over maar nee hoor ook hier wilden ze niks van ons weten. Dit hadden we nog nooit meegemaakt, het waarom komen we ook niet achter vermoed ik. Gelukkig na heel wat zweet op ons voorhoofd toeterde iemand naar ons en die wilde ons brengen! En nog voor een prikkie ook! (Ik denk dat hij ons zielig vond zo met een slapende en zwetende baby). 

Maar zo zielig waren we niet want in die tijd dat wij van taxi naar taxi liepen zagen we enorm veel zwervers, waaronder ook kindjes op de straat liggen. Dat maakt me verdrietig en zou ik ze het liefst mee willen nemen. Weer even zo’n besef hoe goed we het hebben. 

Terug op Khao san Road, een biertje op het terras en na wat opgefrist te zijn ook nog even lekker gegeten sloten we onze laatste avond af met het meest spectaculaire. Een rondje met de tuktuk want Rune stopt niet met roepen “tuuktuuk”!! Wat een plezier had ze met dat ritje van 5 minuten, handen in de lucht en wieeehhh en woooowwww roepen. 

Dit moment maakte heel onze vakantie geweldig en maakte het ook niet meer uit dat we niet de meest geweldige plekken hebben gezien deze keer, minder mooi verblijf hadden of niet zo fit waren. Dit moment was er eentje om niet te vergeten.

We hebben weer een mooi avontuur in ons kastje met herinneringen en ik hoop dat de kids dat later ook zo zullen zien. 

Ik ben in iedergeval al opzoek naar onze volgende bestemming want weer besef ik dat reizen zo kostbaar is. Dat we dit mogen delen met onze kinderen die het onwijs goed hebben gedaan, engelen geduld hebben op de juiste momenten, super lief zijn geweest (Afentoe draken) is toch bijzonder. 

Hopelijk zien zij dat deze wereld waar veel ellende is ook heel mooi is, dat we dankbaar moeten zijn dat we dit soort reizen kunnen maken en dat we de mooie stukjes mogen zien.