De wereld zien

Onze laatste dag op Koh Tao was een heerlijke dag! We wilden een tripje maken naar Nang Yuan maar de eigenaresse van ons verblijf was nogal wisselend qua mening of het wel verstandig was met een baby op een long tail boot. Het ene moment zei ze dat het weer zo om kon slaan en raadde ze het af en het andere moment zei ze dat het weer goed genoeg was om te gaan. 

We besloten dus om niet naar Nang Yuan te gaan en pakten de taxi naar Freedom beach. Hier waren we nog niet eerder geweest en het bleek ontzettend mooi te zijn! (Zo uit een tijdschrift) Dit stukje strand ligt bij de viewpoint van Koh Tao en ondanks dat het best druk was en weinig plek was om ons handdoek neer te leggen was het echt een geweldige plek. Het water was hier zo helder dat je oneindig naar je voeten kon kijken en dieper. Rune vind de zee eng, we hebben langzaam geprobeerd om haar te laten wennen maar vooral niet te lang, dan was het “mee!” Hier bedoelde ze dat we terug moesten. 

In 2017 waren we hier wel in de buurt geweest bij een prachtig stukje gelegen restaurant met een top uitzicht dus hier gingen we naar opzoek. Dat was even klimmen (viel best mee) al vond Tatum het de hoogste berg die ze ooit had bewandeld en ging ze bijna dood. (Waren haar letterlijke woorden) 

Lekker gegeten en dezelfde foto als in 2017 gemaakt, nu met eentje extra op de foto… toch bijzonder wetende dat we het toen over kindjes hadden en de grote vraag of het ooit voor ons zou gebeuren. Nu zaten we daar met zijn viertjes op de plek waar we toen nog niet goed wisten of we wel hetzelfde wilden. 

Iedereen is weer gezond hier en dat is fijn, we kunnen nu echt lekker genieten van onze vakantie. Zo hebben we nog avond gegeten op het strand en hebben we alle drie nog een massage genomen. Op tijd gaan slapen was uiteindelijk natuurlijk weer laat slapen en dromen over onze volgende bestemming waar ze hopelijk een iets minder hard bed hebben dan wat we tot nu toe hebben gehad. 

Ik ben trouwens van mening dat ze die bedden expres zo hard maken in Thailand. Zodat je krom loop van de pijn in je rug en je elke dag laat masseren. Big business! 

4 januari 7.30 uur ging de wekker.. ohjee niet zulk lekker weer, bewolkt en veel wind. Hopelijk wel goed genoeg om te varen. Snel onze spullen inpakken en koffie met een ontbijtje bij de buurvrouw. Paps toezingen middels een filmpje want die mag vandaag weer een kaarsje extra uitblazen. Happy Birthday! 

Om 9 uur werden we naar de pier gebracht waar we om 9.30 uur zouden vertrekken. Met een groen briefje in mijn hand liep ik naar de incheckbalie waar een rij stond van hier tot China. De chaos op zo’n pier is overigens niet grappig, iedereen rent door elkaar en er gillen een paar Thaise onverstaanbare dingen. Het duurde en het duurde en ondertussen was het al lang half 10 geweest.. ik zie Sven en de kids nergens en ondertussen hoor ik de final call. Nu werd ik een beetje zenuwachtig. Waarom sta ik nou altijd in de verkeerde rij? Want natuurlijk staat er ook nog iemand voor me met allerlei problemen waardoor het nog langer duurt. Je zal het niet geloven maar we redden het om als laatste toegang te krijgen tot de boot (lucky birds) en zo verlaten we het mooie Koh Tao! Ik denk dat dit eiland toch wel het mooiste eiland is die we kennen, hippie, relaxed en alles in één. Hier blijven we zeker terug komen! 

De boottocht is gelukkig prima te doen en het weer klaart al op. We hebben onze route aangepast ivm de reisafstand. We gaan naar het eiland Koh Phangan. Één van de drie golf eilanden. Na wat zoeken op internet en reisblogs gelezen te hebben van andere gezinnen zou dit eiland ook prachtig zijn als je aan de goede kant zou zitten. We hoeven dus maar een uur te varen tot we er zijn. Phangan staat bekend als het feesteiland waar eens in de maand de fullmoonparty word gegeven en dan wil je er ook echt niet komen. Hier wordt alleen maar gezopen, drugs gebruikt en gaat iedereen los. En ja hoor wat blijkt, precies als wij er zitten is deze fullmoonparty, nu snapten we dat alles vol zat op booking. (We lezen ons altijd zo lekker in)

Gelukkig zitten we aan de andere kant van het eiland en hebben we dus (hopelijk) van deze gekte geen last.

Aangekomen op Koh Phangan moeten we nog ruim een half uur achterin een pickup zitten wat echt dramatisch is als je pijn in je rug hebt. De wegen zijn hier slecht en je gaat berg op berg af waardoor je jezelf continue goed vast moet houden. Rune vind overigens alles geweldig en roept bij elke hobbel “whooeeee”! 

Ons resort zit aan Thong Nai Pan en heet Nice beach resort. Een prachtig resort met mooie nieuwe bungalows, veel ruimte in de kamer, alles schoon en goed verzorgd. Het zwembad water is helaas weer fris, dat is dan weer een tegenvaller maar verder ziet het er prima uit. 

Overal zijn hier gezinnen met kinderen valt ons op en tijdens het avondeten op het strand hebben ze zelfs kinderbordjes en bestek. Er is een soort van speeltuin gemaakt op het strand met houten schommels en een loopbruggetje. Zo heerlijk als je ziet dat dit allemaal gemaakt is van materiaal uit de natuur. Ze hebben hier echt aandacht voor de kinderen en alle werknemers zijn ontzettend lief.

Op dit strand zie je overal lampionnen aan bomen hangen en is het super leuk ingericht. Helaas is het strand flink vervuilt met plastic vanuit de zee, daar wordt je dan weer triest van. 

Nadat we dachten dat we heerlijk zouden hebben geslapen werden we toch weer met rugpijn wakker want deze bedden zijn ook gewoon hard. Dit blijft toch een dingetje in Thailand… Maargoed, we blijven opzoek naar de plek met het juiste matras, hopelijk komen we deze nog tegen tijdens onze reis. 

Vandaag hebben we een taxi genomen naar de andere kant van het eiland, Haat Rin. Helaas viel dit tegen qua winkeltjes en strand, wat wel goed stond aangeschreven was eigenlijk helemaal niks. Alles is ingericht op de fullmoonparty van morgen en verder ziet het er somber uit. 

Dan maar opzoek naar iets mooiers want dat zou er moeten zijn volgens het web. Na eventjes lopen kwamen we bij een klein stukje strand uit wat er weer als een paradijsje uitzag met heerlijk zeewater. Hier hebben we de middag doorgebracht en Rune heeft zich dik twee uur vermaakt met schelpjes zoeken en deze op een bergje zand leggen. Ze liep nu ook zelf de zee in opzoek naar de schelpjes. (Het gaat steeds beter!) 

Weer terug naar ons verblijf over de maffe wegen van koh Phangan. Oké dit is niet ons eiland maar prima voor die 3 dagen die we hier blijven. Ik had er wel iets meer van verwacht vanwege de blogs die ik had gelezen maar toch is het ook weer leuk gezien te hebben. 

Zo kunnen we Koh Phangan afstrepen van ons lijstje en zien we elke keer een stukje meer van deze wereld.